Jednym z istotnych problemów technologicznych ostatnich lat jest wdrożenie technologii odzysku energii z frakcji odpadów palnych (SRF) wytwarzanych w instalacjach mechaniczno-biologicznego przetwarzania (MBP) odpadów komunalnych, posiadających status Regionalnych Instalacji Przetwarzania Odpadów Komunalnych (RIPOK). Proces najczęściej prowadzi się w kotle z rusztem mechanicznym oraz skojarzoną produkcją energii elektrycznej i ciepła. Spalanie SRF regulowane jest prawnie przez Rozporządzenie Ministra Środowiska z 4 listopada 2014 r. w sprawie standardów emisyjnych dla niektórych rodzajów instalacji, źródeł spalania paliw oraz urządzeń spalania lub współspalania odpadów. Instalacja tego typu muszą być wyposażone w układ oczyszczania spalin zapewniający dotrzymanie standardów emisyjnych ze spalarni odpadów. Odpowiednio zaprojektowana instalacja pozwala na spełnienie wymagań obowiązujących ustaw i norm emisji oraz nowej Dyrektywy IED od 2016 r. w zakresie pyłu zawieszonego, gazów kwaśnych, tlenków azotu, dioksyn, furanów, metali ciężkich, całkowitego węgla organicznego, tlenku węgla i innych.
W chwili obecnej jako najbardziej zaawansowany technologicznie, a równocześnie najtańszy i najprostszy można zarekomendować kompleksowy układ oczyszczania spalin składający się z następujących elementów:
-
układ SNCR do usuwania tlenków azotu poprzez wtrysk mocznika lub amoniaku bezpośrednio do komory spalania,
-
układ suchego lub półsuchego wtrysku pylistego sorbentu mineralnego (soda, wapno hydratyzowane często z dodatkiem adsorbentu węglowego) i usunięcie pyłu z zanieczyszczeniami kwaśnymi na filtrze workowym,
-
końcowy adsorber doczyszczający (substancje organiczne, metale ciężkie) ze złożem granulowanego adsorbentu węglowego. Złoże może stanowić węgiel lub koks aktywny, można też stosować tanie sorbenty otrzymany w wyniku pirolizy biomasy, opon samochodowych lub osadów ściekowych (ten sam sorbent może być stosowany, jako dodatek 1-5 % do sorbentów pylistych).
